kip's gone bye bye

sevgili blog,
Uykumun en nadide yerinde annem tarafından uyandırılıp önce dusa, ardından da aşağıda 15 dakikadır beni beklemekte olan taksiye pışpışlandım. Iş için yurtdışına çıkmıyor olmanın tek kötü yani havaalanına giderken verilen taksi parasının şirket yerine bizzat kendi kaba etlerimiz tarafından absorbe edilmesi olsa gerek. Yoksa tatile giden bir insanın, iş gezisine gitmeyi tercih edebileceği bir sebep düşünemiyorum.
Almanyaya 6 sene sonra iadeyi ziyaret yapabiliyor olmamdan dolayı fazlaca heyecanlıyım. Ama sanıyorum bir kaç tane daha carcar ağlayan kırmızı alman pasaportlu ahmet bebek görürsem bu fikrimden vazgeçebilirim.

Arkamdaki adam olanca gücüyle burnunu temizlediği için oturduğum yerde kımıldanmaya başladım. Hayır kıroluğundan değil de ya domuz gribiyse? Ben bu kadar paranoyak değildim aslında ama basınçtan kulaklarım patlamasın diye bekleme salonunda bir adet hap içip burnuma da sprey sıkınca kötü kötü bakışlar yedim, bana da bulaştı.

Uçağa alıyorlar artık sonunda. Ben gittim şekerim bye