pst

sevgili blogum, o kadar korktum ki bir an senin şifreni unutmuşum gibi geldi.. çok korktum.. bugün adın geçti biliyor musun? bir blogum vardı dedim. evet vardı; sonra dedim ki, sanki ben şifresini kaydet demiştim de browserdan 15 gün olunca gitti mi sakın? evet öyle bir şey olabilirdi ama hatırladım sonra hemen.. sonra geçmişi hatırladım. blog taşıdığım, kapadığım, zırt pırt açtığım günleri. aynı şey senin de başına gelecek diye çok korktum. sonra kendime geldim blogum. 140 karakter senin yerini tutamaz dedim içimden, yazmayı unuttun dedim sonra. templateini artık sevmediğimi mi düşündüm biraz? sanki. azıcık? sonra dedim ki anlatacak çok şeyim olduğunda değil, hiçbir şeyin olmadığında önemi var blog yazmanın. şu an anlatacak çok şeyim var; o yüzden yazmıyorum blog.

anlatacak çok şeyim olmadığında hala burda olursan görüşürüz. (belki o zaman yepisyeni laptopumdan yazarım)

çav!