ondan bundan

insan vücudu enteresan bir oluşum (bak seeeen). bugün bunu düşündüm.

gün içinde genelde sınıfvari bir ortamda sayıları 16yla 21 arasında değişen bir insan topluluğunun içinde elimde kupam pür dikkat bir şeyleri dinler ya da onlardan aynı özeni bekleyerek bir şeyler anlatır buluyorum kendimi. zaman zaman çatışmalar yaşıyor, bazen karşımdaki kadının kafasının basmadığına inanmayla, beni daha da mı sinirlendirmeye çalışıyor bilememe arasında gidip gelebiliyorum mesela. o zaman çayımı fırlatmak istiyorum kafasına. çok kızıyorum. ama bazen de cep telefonumun komik melodisiyle ilgili dakikalarca gülüp komiklik yapabiliyoruz. ortam yumuşuyor. herkes katılmıyor tabi bu konuşmalara/tartışmalara ama genelde tüm grubun dikkati üstümde olduğundan ortamın ciddiyeti kırılıyor biraz, iyi geliyor. eğer ciddi ciddi konuşuyorsak bu genelde benden ya da X'ten bir cevap bir çözüm bekledikleri için oluyor. bilmediğimi biliyormuş gibi gösterip kendimi satabilme yeteneğine de maalesef sahip olmadığımdan, bazen de açığımı yakalayıp üstüme üstüme geliyorlar. sesimin tonu değişiyor farkındayım. sesim titremesin diye yükseltiyorum volümü, asabileşiyorum. çok abartırsam da kendimden utanıp "biraz mola verelim mi bir sigara içip sakinleşip tekrar konuşuruz bunları" diyorum.
ve ben bu yüzden mütemadiyen sigara molasına çıkıyorum. daha 5 dk önce gittiysek ya da sigara çekilmez geldiği için mola veremeyip kaçışı elimdeki kupadaki içecekten bir yudum almakta buluyorum. es vermiş oluyorum böylece, içimden 10a kadar sayıyorum ve dinleniyorum.. bu yüzden de elimde mutlaka içinde su, çay ya da kahve olan bir bardak bulunuyor. en sık başvurabildiğim kaçışım o çünkü. bardağımın boşalmasına asla izin vermiyorum. bu 10 saatlik toplantı modundan dolayı içtiğim sıvının haddi hesabı yok. dolayısıyla da her uzun molada da tuvalete gidiyorum tabi ki. 10larca kadının ve sadece 1 adet tuvaletin olduğu yerde ise her zaman muvaffak olamıyor insan tuvalet misyonunda. e o da daha bir asabiyet yapıyor bünyede.
loop'a giriyorum bu sefer. sinirlendim su iç. daha da sinirlendim mola ver, bardağı yine doldur, tuvalete git dolu olsun, karnındaki baskı daha da artsın, tartışmaya geri dön, yine asabileş vs vs.

şimdi ben bir nevi işimin stresini böbreklerime çektiriyor olmuyor muyum bu durumda? yani stresten kaçarken doluya tutulmuş olmyor muyum? projenin yüzü suyu hürmetine benim iç organlarım neden zarar görsün ki?

işte bütün bunları düşünüp daha da sinirlenip kendime en acısından bir kahve yaptığımda farkettim ki, ben bu vücudu sürahi niyetine kullanıyorum aslında. doldur boşalt. doldur boşaltama. sonra ben bu vücuda çöplük muamelesi yapıyorum. birbirinden zararlı ve gereksiz ne varsa tıkıştırıyorum içeri. gitmiyorlarsa boğazımdan aşağı başka bir korkunç içecekle yumuşatıp öyle indiriyorum mideye. ben bu vücudu iyi kullanmıyorum farkındayım da, başka türlüsü nasıl yapılır onu bilmiyorum.

bütün bunları düşünmemin bugün bana tek bir faydası oldu; karşımda car car konuşan kadını sürekli doldurulup boşaltılan bir sürahi olarak hayal ettim. scrubs'da hani JD milleti böyle hayal meyal abuk subuk şekillerde görüyor ya, aynen öyle.

insan beyni de çok entersan. valla.