Ben ki her koşulda şıp diye uyur, uyanır yeniden uyur, sıcaksa bile bir şekilde uyur bir insanım. Şehirlerarası otobüslerde molaları görmeyişlerim, 45 dklık Ankara- İstanbul uçuşlarında inişte İstanbul’u izleyememişliğim, bir koca sene, her gün İzmit – İstanbul arası gidip gelirken fosur fosur uyuyup telefonları duymadığım için hırpalanmışlığım vardır. Bana bir haller oldu. Bu hal hiç hoş değil!
Haftada 2 kere 3,5 saatlik yol çekmek durumundayım. Malum git ve gel. Pazartesi sabahları, gece valiz hazırlamak uzun sürdüğü ve ona buna takıldığım için zombi gibi uyanıyorum. Her hafta. Fakat bundan önceki haftalarda en azından yolda uyuyabiliyordum. 3 saat azımsanamaz. Bugünse gece uyuyamadığım gibi, arabada da ifrit oldum, dön dur pozisyon değiştir, yastığı evir çevir. Bir yandan da biliyorum kendimi. Uykuya dalmam için bir his var böyle tanımlayamadığım, her nerde olursam olayım hissederim onu. Toplantılarda kafamı düşüren, 3 dklık metro yolculuğunda uyuya kaldıran o histir beni. Ve fakat kendisi çok meşguller bana uğramıyorlar bu ara. Gözlerimi kapıyorum sımsıkı rahat oturuştayım, kafamdan dingin şeyler geçiriyorum ama tık yok! Bu benim sonumdur arkadaş! O hiç sevmediğim yol boyu carcar konuşan insanlardan da olamam ben. Kendimi vururum. Dünyayı da herkese zindan ederim. Mızmızlanırım çocuk gibi. Beher neysen o hissimi çaldıysan geri getir hüleyyn! Dünya ben uykusuzken hiç tekin değil!!!
Haftada 2 kere 3,5 saatlik yol çekmek durumundayım. Malum git ve gel. Pazartesi sabahları, gece valiz hazırlamak uzun sürdüğü ve ona buna takıldığım için zombi gibi uyanıyorum. Her hafta. Fakat bundan önceki haftalarda en azından yolda uyuyabiliyordum. 3 saat azımsanamaz. Bugünse gece uyuyamadığım gibi, arabada da ifrit oldum, dön dur pozisyon değiştir, yastığı evir çevir. Bir yandan da biliyorum kendimi. Uykuya dalmam için bir his var böyle tanımlayamadığım, her nerde olursam olayım hissederim onu. Toplantılarda kafamı düşüren, 3 dklık metro yolculuğunda uyuya kaldıran o histir beni. Ve fakat kendisi çok meşguller bana uğramıyorlar bu ara. Gözlerimi kapıyorum sımsıkı rahat oturuştayım, kafamdan dingin şeyler geçiriyorum ama tık yok! Bu benim sonumdur arkadaş! O hiç sevmediğim yol boyu carcar konuşan insanlardan da olamam ben. Kendimi vururum. Dünyayı da herkese zindan ederim. Mızmızlanırım çocuk gibi. Beher neysen o hissimi çaldıysan geri getir hüleyyn! Dünya ben uykusuzken hiç tekin değil!!!
2 comments:
ben de aynı sen tiplerdenim. lakin bana da bir ara oldu aynısı. kafayı yiyecektim. 202'de bile uyuyamıyordum, 2 saat oluyordu bana 28.5 saat. aman neyse sonra geçti. seninki de geçer uarım. yaşasın uykuuuu!
ya hele yolda uyuyamamak var ya nasıl vakit geçireceğimi şaşırıyorum. benim bir de yeni dönem hastalığım yolda kitap okursam falan midem bulanmaya başladı. film izle desen akşamları ne yapayım o zaman o kadar manyak bir arşivim yok.. delireyazdım.
Post a Comment