30 kasım 2007

29 kasım günü salaklığımdan bugün hayatımda geçirdiğim en zor gündü dedim. cahilliğime veriyorum şimdi. arabamı çarpmış, kötü bir randevu geçirmiş, arabamı tanımadığım bir servise bırakmış ve elim kolum dolu eve geldiğimde anahtarım olmadığından saatlerce sokaklarda dolaşmış, kapıda kalmıştım. "allahım," dediğimi hatırlıyorum, "çok yoruldum yeter bitsin bugün ne kötü bi gün böyle." dilimi kopsaymış keşke. bitmeseymiş o gün. gece saat 00:00'ı geçmeseymiş. şenel teyzemi kaybetmezdik belki o zaman. her gün aynı şeyleri yaşamaya razıydım.. geri gelebileceğini, o uçağın o tepeye nedeni belirsiz bir şekilde çarpmayacağını bilebilseydim.

sabah uyandığımdan beri başım ağrıyor. korkunç şeyler duyup kendimi avutuyorum. ailesinin metanetine bakıp kendimden utanıyorum. ben dün o kadar çok ağladım ki bugün bütün gün başım ağrıdı, oysa oğlu bana gülümseyerek nasılsın diyor daha türkiyeye geleli bir iki saat olmuş hem de. aynı şenel teyzem gibi. uçağa binerken biletini kontrol eden uçuş görevlisine kocaman gülümseyen, başına kötü şeyler geldiğinde "benim sakarlığım" diyen, asla kimseden kötü bahsetmeyen, empati üstadı, iyi niyetli dünyanın en düşünceli insanı şenel teyzem gibi. muhteşem kıymalı makarna ve vişne likörü yapan, güzel orjinal takılar takan, evinin kapısını ben kapatmadan asla kapatmayan ve hep gülümseyen işte hep gülümseyen şenel teyzem. bir kere yüzünün asık olduğunu gördüm mü diye düşünüyorum 2 gündür. yok. kafam çatlayacak ağrıdan ama yok işte. o kadar çok şeye üzülüyorum ki. karşılıklı kapılardan bir daha selamlaşamayacak olmamız en önemsizi belki en gündeliği ama bu beni mahveden.

dün olamadım ama söz verdim kendime bugün ve yarın ve bundan sonra ben de metanetli olacağım.

yazmayacaktım daha fazla ama bugün annemle bir şey konuştuk onu paylaşmak istiyorum. dün kötü haberi duyduğumuzdan beri televizyondan anahaberleri, saat başı haberlerini yani her türlü haberi takip ediyoruz. neden ediyoruz onu da bilmiyorum da.. karşısında oturup ağlamaktan başka yaptığımız bir şey yok aslında. neyse. haberleri izlerken, uçak kazası dışında, hatta şenel teyze dışında başka haber görmek canımızı sıkıyor. bizim için dünyada şu an başka haber konusu olamaz, en önemlisi bu. nasıl olur da gazeteciler başka bir konuda haber yapabilirler diye düşünüyorum. başka herşey gereksiz değersiz . çok bencilce biliyorum ama inanın bana, o an insana dünyadaki herşey önemsiz geliyor. bir umut tv den medet umuyorsunuz. umarım hiçbir zaman başınıza gelmez.