bazı filmlerde olur ya hani, suçu başkasına atmak için (genellikle tuvalette falan) başlarını fayanslara çarpmak suretiyle kötü adamlar kendi kendilerini döverler. insan nasıl otokontrol yapıp kendini durdurmadan kanatmak, kemiklerini kırmak raddesine gelinceye kadar kendine vurabilir bilmiyorum. acıya nasıl katlanır?? zaten kendi kendime nasıl yumruk atabileceğimden pek emin değilim. ben şöyle bir gerinirim birine yumruk atacağım zaman, tüm kuvvetimi o tek demir yumruğun arkasına koyarım. (ahahah nasıl sayko izlenimi verilir 101, yok misal kum torbasına vuruyorum diyelim) kendime nasıl yapabilirim ki öyle? nerden güç alıp kaşımı patlatacağım mesela? anca direğe çarparım ben yine. sonra 3 dikiş...
o yüzden ben bu adamları izlerken gayet şaşkın şaşkın imrenerek bakarım ekrana. kendime zarar vermek istediğimden değil, asla, canım çok tatlıdır hatta benim, ama işte çok fantastik bir görüntü çıkarabildikleri için. bir de bazen hakkaten çok kötü şeyler yapabiliyor insan sadece kendinin bildiği. öyle durumlarda kendine ceza verebilir mesela böyle: al bana, al bana!
o yüzden ben bu adamları izlerken gayet şaşkın şaşkın imrenerek bakarım ekrana. kendime zarar vermek istediğimden değil, asla, canım çok tatlıdır hatta benim, ama işte çok fantastik bir görüntü çıkarabildikleri için. bir de bazen hakkaten çok kötü şeyler yapabiliyor insan sadece kendinin bildiği. öyle durumlarda kendine ceza verebilir mesela böyle: al bana, al bana!
1 comment:
bazen hakkaten çok kötü şeyler yapabiliyor insan sadece kendinin bildiği. öyle durumlarda kendine ceza verebilir mesela böyle: al bana, al bana!
hem gerçek hem sevimli :)
Post a Comment